Η Κορώνεια μοιάζει με φωλιά που έχτισαν γλυκόλαλα αηδόνια. Μοιάζει με λευκή πινελιά μέσα στην καταπράσινη αγκαλιά του Ελικώνα.
Όλο το χρόνο το χωριό είναι ελκυστικό, όταν είναι μέσα στα σύννεφα της Παλιοβούνας μα και όταν είναι χιονισμένη το χειμώνα σαν ολόλευκη νύφη.
Πανέμορφη την άνοιξη και το καλοκαίρι χάρη στην ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος. Το καλοκαίρι τα πάντα είναι ανθισμένα, τριανταφυλλιές, αγιοκλήματα, γεράνια, γαρυφαλλιές και όλα τα λουλούδια που σκορπούν αρώματα. Και κάπου διακριτικά τα νυχτολούλουδα περιμένουν το γέρμα του ήλιου για να σκορπίσουν και αυτά το μεθυστικό τους άρωμα.
Το βλέμμα αντικρίζει τον κάμπο, πολύχρωμο χαλί, και τα λιόδεντρα να γονατίζουν από το βάρος του ευλογημένου καρπού. Δέντρα παντού. Πανύψηλες βελανιδιές, πλατάνια, πουρνάρια και πολλά νερά, άλλα σε αυλάκια για να ποτίζουν τα περιβόλια και άλλα ανυπότακτα να αναβλύζουν παντού. Στο κεφαλόβρυσο κατεβαίνουν οι νύμφες του Ελικώνα και λούζονται στα κρυσταλλένια νερά όταν πέφτει το δειλινό.
Στον Άγιο Ταξιάρχη τα πουλιά πάνω στα πανύψηλα δέντρα ψάλλουν ύμνους στο Θεό και όταν ο ήλιος ψηλώνει στον ουρανό μπαίνουν και τα τζιτζίκια στη χορωδία χαλώντας τον κόσμο με το μονότονο τραγούδι τους.
Όταν νυχτώνει σειρά έχουν τα αηδόνια μέχρι το ξημέρωμα και ο Γκιώνης που κράζει τον αδερφό του (όπως τον θέλει ο μύθος). Οι ήχοι της νύχτας πλουτίζουν ακόμα με τα τριζόνια και καμιά φορά με τα γαβγίσματα σκύλων.
Η πλατεία της Κορώνειας δεν άλλαξε καθόλου, έτσι όπως ήταν με δύο ταβέρνες και τα παλιά σπίτια γύρω. Η μόνη αλλαγή είναι ότι η πλατεία πλακοστρώθηκε. Επίσης τα στενά δρομάκια στις γειτονιές έχουν κλείσει και έχουν γίνει αυλές.
Συνεχίζω με την Κορώνεια όπως είναι τώρα. Ενώ οι φυσικές της ομορφιές έχουν παραμείνει όπως τις περιέγραψα, παντού επικρατεί ερημιά. Οι φιλόξενοι Κορωνίτες φύγανε και πήρανε το φυσικό δρόμο της ζωής με το νεκροταφείο να γεμίζει. Τα παιδιά φύγανε στις πόλεις για καλύτερη ζωή και μόνο το καλοκαίρι επιστρέφουν με τις άδειες για να ρουφήξουν τα αρώματα της Κορώνειας η οποία σαν αγνή και αφτιασίδωτη κοπέλα καμαρώνει για τις ομορφιές της και τους περιμένει στην λουλουδιασμένη αγκαλιά της.
Θεία η ώρα του σούρουπου, όλα γαληνεμένα και ήσυχα. Οι λιγοστοί κάτοικοι αναπολούν τα περασμένα και φιλοσοφούν τη ζωή.
Εύχομαι η νέα γενιά της Κορώνειας, να αναδείξει αυτό το όμορφο χωριό και να μην πεθάνει στον καιάδα της λήθης. Η ιστορία της, τα ήθη, τα έθιμα και ο πολιτισμός, που στο χέρι τους είναι να τον κρατήσουν όσο πιο ψηλά μπορούν.
Αφιερωμένο σε όλους τους Κορωνίτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου