Και η Κορώνεια με την σειρά της αγκαλιάζει αυτούς που την λατρεύουν, τη γεύονται και γνωρίζουν τα μυστικά της. Για να γνωρίσεις τα μυστικά του τόπου πρέπει να γυρίσεις πίσω τούς δείκτες του ρολογιού σου, να ταξιδέψεις με το μυαλό και να δεις το Κεφαλόβρυσο όπως ήταν παλιά, με τις πηγές να αναβλύζουν στις ρίζες του Πλάτανου να δεις το γραφικό ποταμάκι να κυλάει ήσυχα τα κρυστάλλινα νερά του και τις Κορωνίτισσες να πλένουν στις όχθες του και να απλώνουν τα ρούχα τους στα πουρνάρια και στα σκοίνα, να επισκεφθείς τα ξωκλήσια της πού το καθένα είναι αφιερωμένο σε κάποιο βιβλικό πρόσωπο, προφήτη, η Άγιο όπως ο προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Νικήτας και οι Ταξιάρχες. Όπως παλιά έτσι και σήμερα οι Κορωνείτισσες τιμούν τούς Αγίους τους και τούς Ναούς, που χάρη στην φροντίδα του Ιερέα πατέρα Χρήστου γλύτωσαν από τη φθορά του χρόνου .
Αν συνεχίσεις το ταξίδι σου πίσω στον χρόνο θα θυμηθείς την πλατεία του χωριού και αφουγκραστείς το αγκωμαχητό του λεοφωρειου που ανέβαινε κάνοντας το δρομολόγιο Κορώνεια-Λιβαδειά μία φορά την ημέρα. Εκεί θα δεις να περιμένουν γυναίκες, παιδιά, γερόντισσες,για να δούν ποιός ήρθε, τι πήρε, γιατί το πήρε και να τα σχολιάσουν με διάφορους τρόπους.
Και συνεχίζοντας την αναδρομή στο παρελθόν παίρνεις σιγά, σιγά την κατηφόρα για τη βρύση του χωριού. Εκεί θα περιμένεις τη σειρά σου για να πάρεις νερό, θα πιεί πρώτα το μουλάρι του Αλέκου του Μπελεσάκου, μετά θα γεμίσει τη βαρέλα της η Φλώρου ενώ στο διπλανό κάνταλο η Σταυρού του Νάκου θα πλένει σιτάρι για τον τραχανά. Στο μεταξύ μπορεί να γίνει και κάποιος καβγάς για την κατανομή τού νερού, γιατί πρέπει να ποτίσουν και τα γύρω περιβόλια. Και αφού περιμένεις αρκετή ώρα ρουφώντας το άρωμα από τις συκιές που βρίσκονται εκεί γύρω, θα ανηφορίσεις και πάλι από την άλλη πλευρά για το αρχοντικό του Σταύρου του Γεωργόπουλου όπου θα σε καλώς ορίσει η γλυκύτατη θεία Λένα και ο συνετός μπάρμπα Σταύρος, τριγυρισμένος απ'τις όμορφες κόρες του και τη χαριτωμένη εγγονή του. Εκεί θα σου προσφέρουν καφέ με κουλουράκια και κρύο νερό από τη Νταρδεζα.
Και αν θες να βιγλήσεις τον κάμπο δεν έχεις παρά να βγεις στο μπαλκονάκι με τις φτέρες και τις ματζουράνες, για να χορτάσει το μάτι σου ομορφιά. Αν σεργιανίσεις την Κορώνεια της τότε εποχής, όχι με ένοχη περιέργεια αλλά με την αθωότητα μικρών παιδιών, τότε κάτι μπορεί να ανακαλύψεις, θα ρουφήξεις το μυρωμένο αεράκι της και θα ανηφορίσεις για τον Άγιο Ταξιάρχη και πριν μπείς στο βαθύσκιωτο δρομάκι που θα σε βγάλει στο όμορφο ξωκλήσι, θα σταθείς να πάρεις ανάσα και να χαιρετίσεις την κυρία Ευανθία με την όμορφη κόρη της Βαγγελίτσα και τη μικρή ανιψιά της Βαρβάρα. Εκείνες θα σού προσφέρουν δαμάσκηνα και ολόγλυκα σύκα στη δροσερή αυλή τους συνοδευόμενα από ένα καλωσόρισμα πού σε σκλαβώνει.
Όταν μετά από λίγη ώρα φτάσεις στο Εκκλησάκι, θα δεις το βουνό σε όλοι του την ομορφιά και θα ακούσεις τα κουδουνίσματα από τα κοπάδια του Δημητρόπουλου και του Γιάννη της Μαλάμως, θα ξεδιψάσεις από τη βρυσούλα με το πέτρινο κάνταλο και θα καθίσεις στο ασπρισμένο πεζούλι να ξεκουραστείς.
Και αφού θαυμάσεις το βουνό με τις πλαγιές του ακούγοντας τα Αηδόνια να σε μαγεύουν, ξανά γυρνάς στο παρόν παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, με την ευχή αυτός ο μοσχομυρισμένος τόπος να μη χαθεί ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου